Franz Josef

Zoals gememoreerd: het regent veel aan de westkust. Zo’n 5100 millimeter hebben we vandaag in het Wildlife Center geleerd. Dat het ongeveer die hoeveelheid was, dat wisten we wel. We hebben er gisteren verstandig aan gedaan om de gletsjer nog even te bekijken en dat besluit was mede ingegeven door de weersvoorspelling. Ik denk echter dat dit jaar de totale regenval hier wel eens meer kan zijn dan het gemiddelde. Vandaag valt namelijk al zo’n 1,5% van het gemiddelde – op basis van de optelling van verwachte aantallen millimeters regenval. Sinds vannacht is het slechts bij vlagen droog geweest en ofwel valt de regen gestaag naar beneden, ofwel plenst het ronduit. Hoorden we gisteren nog vele helicopters op en neer vliegen, vandaag is het op het ruisen tot kletteren van de regen na stil.

Franz Josef is een nederzetting die vooral bestaat uit slaap accommodaties, tour guide bureautjes en restaurants. Natuurlijk is er ook een kerkje, een brandweerkazerne, een politie bureau en een supermarkt – maar dan heb ik echt wel alles genoemd dat hier te vinden is. De lijst met activiteiten die je hier kunt doen is schier oneindig, maar voor de uitvoerbaarheid – onder minimaal redelijke condities van comfort – is het toch wel essentieel dat het niet al teveel regent.

De enige activiteit die onder de beschutting van een dak gedaan kan worden is een bezoek aan het Wildlife Center. Dat doen we dus maar. Hier kunnen we gegarandeerd kiwi’s zien. Precies twee, want zoveel lopen er hierbinnen rond. Aangezien kiwi’s nachtdieren zijn, is de ruimte waarin de kiwi’s hun beider verblijf hebben, donker. Nu kun je denken dat het best zielig is voor die beestjes om een opgesloten leven te leiden, maar buiten de muren van dit centrum is het waarschijnlijk nog wat meer lijden voor deze vogels. De kans dat een jonge kiwi geboren wordt – dus levend uit het ei kruipt – is klein en de kans dat ie de volwassen leeftijd bereikt ook. Daarom worden hier veel kiwi’s gevolgd met een intelligent transponder systeem dat aan een van hun poten vastzit. Zodra een kiwi een ei legt, wordt dat in veilige bewaring gebracht, zodat het niet per ongeluk breekt (de schil is nogal dun en fragiel) of door een ander dier – niet-inheems – als lekkernij verorberd wordt. Daarna groeien de kiwi’s ook weer in een veilige omgeving op, tot ze groot genoeg zijn om het tegen tenminste een deel van hun niet-natuurlijke vijanden op te kunnen nemen. Volwassen kiwi’s hebben aardig wat kracht in de poten en kunnen ook harder lopen dan mensen (gemiddeld, of absoluut: een snelheid in minuten per kilometer en een indicatie van het duurvermogen stond er dan weer niet bij. Dus gaan ze nu Usain Bolt of Eliud Kipchoge verslaan? Gebrekkige informatie of weer een voorbeeld van het hebben van bijzondere vragen waarvan Marije mij regelmatig beticht).

Dat alles is dus ook precies de reden waarom het jonge vogels betreft die hier rondscharrelen en ook weer een goed voorbeeld van hoe de New Zealanders omgaan met het behoud van de natuur. Zo was er in de vorige eeuw een behoorlijke hout industrie hier, ten koste van de natuurlijke, inheemse bomen. Dat riep toch wel wat weerstand op en ergens in de jaren 80 werd er een petitie met ruim meer dan 300.000 (op een totaal van zo’n 2,5 miljoen inwoners) handtekeningen ingediend bij de regering om dit te stoppen. Die regering deed daar vervolgens wat mee, en na wat gedoe, want het waren natuurlijk vooral de mensen die niet hier aan de westkust woonden en voor hun levensonderhoud afhankelijk waren van de hout industrie die de petitie ondertekend hadden, is er een oplossing (onder andere een flinke zak geld) gevonden waar alle partijen zich in konden vinden. Klinkt als een typische zaak van een regering. Op sommige plekken in de wereld lijkt men dat een beetje vergeten te zijn, waarbij dat gebrek aan herinnering van de functie van de regering dan vooral bij die regering aanwezig is.

Terug naar de kiwi’s – voor nu even interessanter. Interessant is namelijk dat de twee kiwis’s dus in een donkere ruimte leven, zodat wij ze kunnen bekijken. Hartstikke mooi. Gaat dan ‘s nachts wel het licht voor ze aan zodat ze kunnen gaan slapen? Die dieren moeten toch ook wel een beetje normaal dag-nacht ritme hebben. Of is dit weer een van die typische vragen waar ik het eerder over had?

Interessant is ook om te zien dat ze een bepaalde vaste route op en neer lijken te lopen. Ze scharrelen op verschillende plekken rond maar lijken steeds hetzelfde pad op en neer te struinen. De toch beperktere leefomgeving, maar misschien ook wel de leeftijd van de vogels maken dat het gefoerageer van de kiwi’s die we in het wild zagen er toch vrijer, of natuurlijker uitzag. Onze conclusie is dan ook dat kiwi’s in het wild spotten vele malen mooier en leuker is.

Over dat gewroet in de aarde: is er een kans dat de beesten iets vinden? Normaal wroeten ze in de grond op zoek naar wormen, die een groot deel van hun dieet vormen, dus je zou zeggen dat dat hier ook de beloning van het wroeten moet zijn.

Het Wildlife Center geeft verder uitgebreid informatie over de gletsjers, leerzaam en leuk, maar tegelijkertijd toch ook weer iets om domweg te tijd te verpozen als het buiten regent. De Tuatara zijn dan wel weer grappig. Een reptiel – sowieso voor New Zealand wel weer bijzonder, want volgens mij is het dan ook het enige reptiel dat hier leeft. Het lijkt op een hagedis, maar dat is het natuurlijk niet hè. Allerminst. Het heeft een totaal ander skelet. Hoe dan? Misschien kom je het te weten als je de guided tour doet à 40NZ$ per persoon. Als mijn studenten een vergelijking opschrijven, bijvoorbeeld dat iets anders, groter, beter, langer etc. is, dan komt er zeker bij te staan ‘dan wat’ als ze dat niet zelf hebben toegevoegd. In de folder die we meegekregen hebben staat dat het de laatst overgebleven soort is van de Rynchocephalian. Duidelijk geen hagedis dus. De Rynchocephalian zijn pre-dino, de hagedis kwam pas echt veel later.

De Rhynocephalian schijnt vooral uitgestorven te zijn omdat ze te groot werden – een meter of 3 – maar deze laatste soort komt niet verder dan een centimeter of 20. Verder zijn het ideale huisdieren, want ze vinden het op zich wel fijn om een keer per week eten te krijgen, maar kunnen ook best een jaar zonder. Handig als je wat langer op vakantie gaat. Je hoeft dan de thermostaat ook niet hoog te houden, want als het wat kouder wordt dan gaan ze gewoon hiberneren. Het lijken me ook enorme duursporters, want ze kunnen een hartslag halen van 3 tot 4 slagen per minuut. Dat doen ze door hun metabolisme omlaag te gooien, dus heel hard lopen doen ze dan zeker niet, maar dat lijken ze sowieso niet te doen, want overdag staan ze vooral stil – heel stil. Een medewerkster vertelt dat het bijzonder is dat er eentje (ze weet de namen van de beestjes) hier zit en niet daar. Normaal zit ie dus daar. Houd ik wel van. Beetje vaste gewoontes, daar niet teveel van afwijken. In beweging komen doen ze vooral als daar een reden voor is, wat voornamelijk de aanwezigheid van voedsel is – daar willen ze dan wel even naar toe scharrelen. Je moet ze dus ook niet te vaak voeren, want ze zijn nu al obese. Gebrek aan beweging, makkelijk toegang tot voedsel – ook in onze maatschappij een bekend fenomeen.

Voor een dagje rust – ook weer niet helemaal verkeerd tijdens een vakantie – dus nog best wat opgestoken. Straks nog een bug-spray scoren en we kunnen welhaast van een effectieve dag spreken. Bescherming tegen de sandflies, die nu niet bepaald met uitsterven bedreigd worden, is wel een must hier.