Zoals gememoreerd: het regent veel aan de westkust. Zo’n 5100 millimeter hebben we vandaag in het Wildlife Center geleerd. Dat het ongeveer die hoeveelheid was, dat wisten we wel. We hebben er gisteren verstandig aan gedaan om de gletsjer nog even te bekijken en dat besluit was mede ingegeven door de weersvoorspelling. Ik denk echter dat dit jaar de totale regenval hier wel eens meer kan zijn dan het gemiddelde. Vandaag valt namelijk al zo’n 1,5% van het gemiddelde – op basis van de optelling van verwachte aantallen millimeters regenval. Sinds vannacht is het slechts bij vlagen droog geweest en ofwel valt de regen gestaag naar beneden, ofwel plenst het ronduit. Hoorden we gisteren nog vele helicopters op en neer vliegen, vandaag is het op het ruisen tot kletteren van de regen na stil.
Naar de West Coast
Vaarwel Wanaka. Vandaag nemen we afscheid van een plek waar we het bijzonder naar onze zin hebben gehad. Tegen mensen zeg je vaak ‘tot ziens’ ook al zul je ze nooit weer zien en weet je dat al op het moment dat je dat zegt. Zullen we nooit meer in Wanaka komen? Dat hangt er van af of we ooit nog een keer naar New Zealand zullen gaan. Als, dan gaan we zeker nog een keer naar Wanaka. Het is een ontzettend mooie en fijne plek. Het eiland Mou Waho, de wandeling naar Roy’s Peak, de uitzichten over het meer, de fietstocht van Hāwea via Albert Town terug naar Wanaka – ergens zijn het maar zo een paar dingen die we gedaan hebben, maar je kunt nog veel meer dingen doen die voor een deel vergelijkbaar zijn (een andere wandeling, een andere fietstocht, een ander restaurant om te eten), maar niet zullen vervelen.
Wanaka – Fietsen
De dag eindigde gisteren lui en loom. De wind is aangetrokken, en dat maakt het redelijk vroeg in de avond al wat aan de frisse kant. Dat is natuurlijk relatief, want de schuifdeur van de studio waar we zitten blijft tot laat in de avond open. Het is heerlijk de benen op de bank te leggen na de wandeling naar Roy’s Peak, maar vandaag mogen ze weer wat doen: we gaan fietsen.
Wanaka – Roy’s Peak
Kerst diner buiten, in de zon. Met op de barbecue gegrilde groene asperges en op de barbecue klaargemaakt vis. Het blijft bijzonder, maar was ook vele malen beter dan de eerste kerst die we aan deze kant van de wereld meemaakten, december 2015. Toen fietsten we in Coromandel, op het Noord-Eiland. De eerste dag, eerste kerstdag, in de regen tegen een 6 kilometer lange steile helling, met als er geen wolken zouden zijn geweest fantastische uitzichten. Kerstlunch was een pasta salade die we in de regen, zitten bij een strandje naar binnen gelepeld hebben. Dat alles was snel vergeten nadat ineens blauwe lucht te zien was en ook toen van ons kerst diner konden genieten in de stralende zon. Alles was het toen fish & chips van ongeveer de enige uitspanning die nog open was, met een ginger beer (dat is een alcoholvrije frisdrank) omdat er total ban on alcohol is rond kerst. Hier duurt dat alcohol verbod trouwens tot 6 januari, waarschijnlijk het einde van de vakantie hier.
Wanaka – Merry Christmas
“Merry Christmas!” Ja. Dus. Kortsluiting. Kijk, je kunt natuurlijk van mening zijn dat kerstfeest met de fysieke gebeurtenis van de geboorte van een persoon te maken heeft en zonder in te gaan op, of een twist in gang te zetten omtrent de historische waarheid van deze gebeurtenis ruim twee millenia geleden, is het mijn bescheiden mening dat je daartoe beperken aardig wat geweld doet aan de boodschap van het hele verhaal, dat uiteindelijk ook al reeds duizenden jaren door vele generaties van vele verschillende volkeren op allerhande manieren verteld wordt: De terugkeer van het licht, van het nieuwe leven, van de hoop; het afwenden van de duisternis die ons jaar na jaar probeert mee te sleuren. En dat hele concept, dat idee, dat werkt niet met de koperen ploert op volle kracht schijnende sinds de vroege ochtend. Dat werkt niet als het daglicht en de warmte alomtegenwoordig zijn. Kortsluiting dus.
Te Anau naar Wanaka
Oef, weg hier! Te Anau is echt een geweldige plek om vandaar uit een heleboel moois te zien en ondernemen. Locatie super, maar de accommodatie is laten we zeggen niet meer onze stijl. Het is echt niet onoverkomelijk om gebruik te maken van gemeenschappelijke ruimtes, zoals een keuken en een eet- annex huiskamer – zeker deze niet, want alles is op zich prima voor elkaar. Bolle pannen heb je overal, maar hier is de staat verder prima en werkt ook alle apparatuur. Toiletten en douches zijn eveneens prima – schoon, voldoende ruim. Leuk als je jong (rond de 20-25 jaar) bent en behoefte hebt aan sociale contacten.
Te Anau
Gisteren hebben we flink wat stappen gezet (Marije heeft de “30.000 stappen op een dag” badge gescoord) en ook nog eens een gereden. Nou ja, meer een relatief lange tijd voor het aantal kilometers. Tijd dus voor een rustdag.
Milford Sound
In 2016 was het Doubtful Sound, dit keer staat Milford Sound op het programma. Anders dan Doubtful Sound is Milford Sound over de weg bereikbaar. 120 kilometer waar je – volgens alle waarschuwingen – twee tot tweeëneenhalf uur over doet. Parkeren schijnt ook tijd te kosten, haast willen we niet hebben, dus half zeven op, snel ontbijt en iets over zeven in de ochtend rijden we weg.
Van Rakiura naar Te Anau
Vandaag is een reisdag. Het beste beeld van de dag: nul foto’s. Na een rustig ontbijt worden we door iemand van het hotel naar de haven gereden zoals we ook opgehaald zijn. De lucht is grijs, maar het is rustig weer. Veel anders dan gedurende de nacht: toen regende het en waaide het stevig.
Rakiura – Dag 2
De dag begint met uitslapen. Nu ja, na weer in het motel gearriveerd te zijn gisterennacht, hebben we eerst nog een wijntje gedronken om alle indrukken ook een beetje te laten bezinken. Om een beetje uren slaap te pakken, sta je dan wel wat later op. Het is natuurlijk vakantie, dus dat maakt ook helemaal niet uit. Wel willen we niet al te laat op pad, want de weersvoorspelling is voor de tweede helft van de middag wat minder gunstig en we willen wel weer een lange wandeling maken.